زانودرد یک عارضه شایع است که امکان دارد در تمامی سنین ایجاد شود. زانودرد می‌تواند در اثر آسیبدیدگی مانند پارگی غضروف یا پارگی رباط و یا به علت برخی از عارضه‌ها مانند التهاب و عفونت بروز کند. در صورت عدم درمان، ممکن است عارضه تخریبی آرتروز زانو ایجاد شود.
ساختار مفصل زانو
مفصل زانو بزرگ‌ترین و قدرتمندترین مفصل در بدن محسوب می‌شود. این مفصل شامل بخش انتهایی تحتاتی استخوان ران، بخش انتهایی فوقانی درشت‌نی و استخوان کشکک می‌باشد. قسمت‌های انتهایی استخوان‌ها توسط غضروف مفصلی پوشانده شده است. غضروف ماده نرم و لغزنده است که از استخوان‌ها در زمان خم و راست کردن زانو محافظت می‌کند.
رباط‌ها و تاندون‌ها استخوان ران را به استخوان‌های ساق پا متصل می‌کنند. چهار رباط در زانو به استخوان‌ها متصل هستند و مانند رشته‌های مستحکمی استخوان‌ها را در کنار یکدیگر نگه می‌دارند. عضلات نیز توسط تاندون‌ها به استخوان‌ها متصل هستند. تاندون چهارسر ران، عضلات قسمت جلوی ران را به استخوان کشکک متصل می‌کند. تاندون کشکک زانو در امتداد استخوان کشکک تا استخوان درشت‌نی قرار دارد.
مشکلات زانو
از رایج‌ترین مشکلاتی که برای افراد در تمامی سنین پیش می‌آید ضرب‌دیدگی و یا آسیب به علت فشار بیش از حد به مفصل زانو می‌باشد. اما علاوه بر این مسائل ابتلا به بیماری‌های مختلفی نظیر انواع استئوآرتریت‌ها، بورسیت زانو و یا حتی آسیب دیدگی‌های رباط و کشکک زانو همگی باعث درد طاقت‌فرسایی در مفصل زانو می‌شوند. آشنایی با علائم و نشانه‌های زانودرد کمک شایانی در تشخیص نوع بیماری یا آسیبدیدگی زانو می‌کند و از طرفی نیز باعث جلوگیری از ساده‌انگاری دردهای مربوط به مفصل زانو می‌شود. پس با هم به بررسی علائم و نشانه‌ها و سپس علل بروز زانودرد می‌پردازیم.
علائم عارضه‌های مرتبط با زانو
شدت و محل دقیق بروز زانودرد امکان دارد بسته به علت بروز عارضه، در هر شخصی متفاوت باشد. پزشک بایستی جهت تشخیص عارضه، از معاینه کامل استفاده کند. در برخی از موارد، از آزمایش رادیولوژی مانند ام آر آی استفاده می‌شود. در صورت وجود آرتروز زانو معمولا علائم زیر ایجاد می‌شوند:
- زانودرد و عدم توانایی در خم و راست کردن کامل زانو و عدم توانایی در ایستادن به طور کامل یا تحمل وزن بر روی زانو.
- ورم و سفتی زانو، قرمزی و حرارت در قسمت زانو. این علائم نشان‌دهنده التهاب زانو هستند.
- زانودرد مزمن که با استراحت و مصرف دارو بهبود پیدا نمی‌کند.
در صورت وجود هر یک از این علائم بایستی جهت تشخیص صحیح و درمان بلافاصله به پزشک مراجعه شود.
دلایل بروز زانودرد
زانودرد می‌تواند در اثر آسیبدیدگی، مشکلات مکانیکی، انواع التهاب مفصل و دیگر مشکلات بروز کند.
بورسیت زانو
آسیبدیدگی ای که سبب التهاب بورس‌ها شود، می‌تواند منجر به بروز بورسیت شود. بورس‌ها کیسه‌های کوچک حاوی مایع هستند که از قسمت خارجی مفصل زانو محافظت کرده و باعث می‌شوند تا تاندون‌ها و رباط‌ها به راحتی بر روی مفصل بلغزند.
وارد شدن ضربه به صورت ناگهانی به قسمت جلوی زانو می‌تواند سبب آسیبدیدگی بورس شود. وارد شدن فشار بر روی زانو برای مدت طولانی و بدون محافظت نیز می‌تواند باعث آسیبدیدگی زانو شود. بورسیت می‌تواند باعث ورم، گرمی، درد و سفتی مفصل زانو شود.
در بیشتر مواقع، علائم بورسیت با مصرف دارو مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بهبود پیدا می‌کند. دیگر روش‌های درمان شامل استراحت، استفاده از یخ، بالا نگه داشتن زانو و استفاده از اسپلینت (آتل) می‌باشد. امکان دارد در صورت بروز بورسیت شدید به تزریق استروئید نیاز باشد. معمولا جهت بهبود کامل به جراحی نیاز نمی‌باشد.
شکستگی
افتادن از ارتفاع یا تصادف می‌تواند باعث بروز شکستگی استخوان‌های زانو شود. استخوان‌های زانو مانند استخوان کشکک ممکن است دچار شکستگی شوند. در صورت وجود پوکی استخوان یا دیگر عارضه‌های تخریبی که سبب تضعیف استخوان‌ها می‌شود، امکان دارد قدم برداشتن به شیوه اشتباه در خیابان (مانند پایین آمدن از جدول) سبب شکستگی استخوان شود. شکستگی‌های شدید به جراحی نیاز دارند ولی در برخی از موارد تنها به فیزیوتراپی نیاز است.
دررفتگی کشکک زانو
برخی از آسیب‌دیدگی‌ها می‌توانند سبب شوند تا استخوان کشکک از محل طبیعی خود خارج شود. معمولا پزشک بدون هیچ مشکلی می‌تواند کشکک را در محل طبیعی خود قرار دهد. با استفاده از تصویربرداری با اشعه ایکس، وجود شکستگی همراه با دررفتگی کشکک تشخیص داده می‌شود. امکان دارد جهت بهبود بافت نرم اطراف کشکک و بازیابی قدرت به استفاده از اسپلینت یا آتل نیاز باشد. در برخی از موارد جهت جلوگیری از بروز دررفتگی مجدد، به استفاده از جراحی نیاز است.
به ندرت امکان دارد دررفتگی زانو ایجاد شود. ولی این نوع آسیبدیدگی خطرناک است و با دررفتگی کشکک زانو متفاوت است. برای ایجاد این نوع آسیبدیدگی به ضربه بسیار قوی نیاز است. دررفتگی زانو باعث بروز درد بسیار زیادی می‌شود. پزشک بایستی میزان دررفتگی را کاهش داده و از عدم وجود آسیب‌های دیگر اطمینان حاصل کند. آسیبدیدگی رگ‌های خونی و اعصاب اطراف زانو در اثر دررفتگی شایع می‌باشند و این مساله می‌تواند برای سلامتی شخص خطرناک باشد.
در صورت دررفتگی زانو، معمولا پزشک استفاده از جراحی برای ترمیم ساختارهای آسیب‌دیده را توصیه می‌کند. امکان دارد بهبود پس از دررفتگی کشکک زانو به 6 هفته زمان نیاز داشته باشد. این عارضه یک فوریت پزشکی محسوب شده و به رسیدگی و درمان فوری نیاز دارد.
عارضه‌های تخریبی بافت
عارضه‌های تخریبی بافت از جمله عارضه‌های شایع زانو هستند. آرتروز سبب تخریب غضروف و بافت‌های اطراف زانو می‌شود. این عارضه می‌تواند باعث درد، سفتی و اختلال در عملکرد مفصل شود.
عارضه‌های تخریبی در بیشتر موارد در اثر افزایش سن ایجاد می‌شوند و در 10 درصد از مردان و 13 درصد از زنان بالای 60 سال در آمریکا بروز می‌کنند. اگرچه این عارضه‌ها درمانی ندارند، ولی افراد می‌توانند با ورزش ملایم و مصرف داروهای مُسکن، علائم این عارضه‌ها را کنترل کنند. امکان دارد آسیبدیدگی شدید به تعویض مفصل و یا دیگر انواع جراحی نیاز داشته باشد. پزشک در ابتدا از تصویربرداری با اشعه ایکس برای ارزیابی میزان آسیبدیدگی و انتخاب بهترین گزینه درمانی استفاده می‌کند.
اختلال‌های مرتبط با بافت پیوندی
عارضه آرتریت روماتوئید می‌تواند سبب بروز زانودرد شود. آرتریت روماتوئید یک عارضه التهابی خودایمنی است که بر مفاصل اثر می‌گذارد. در اثر این عارضه، سیستم ایمنی به جای عوامل آسیب‌رسان در بدن، به بافت‌های مفاصل حمله می‌کند.
بر خلاف عارضه‌های تخریبی بافت، آرتریت روماتوئید و دیگر اختلال‌های مرتبط با بافت پیوندی بر پوشش مفاصل اثر می‌گذارند و سبب ورم دردناک در مفاصل زانو می‌شوند. در صورت عدم درمان، این عارضه می‌تواند سبب فرسایش استخوان و در نهایت تغییر شکل مفصل شود.
اگرچه امکان دارد درد تنها در ناحیه زانو ایجاد شود، آرتریت روماتوئید می‌تواند سبب آسیبدیدگی دیگر بخش‌های بدن نیز بشود. در ارتباط با گزینه‌های درمانی بیمار بایستی با پزشک مشورت کند.
آرتریت روماتوئید قابل درمان نمی‌باشد ولی می‌توان از دارو و دیگر گزینه‌های درمانی برای بهبود علائم استفاده کرد. استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و کورتیکو استروئید و همچنین داروهای ضد رماتیسمی اصلاح‌کننده بیماری از جمله روش‌های درمانی به شمار می‌روند.
انواع التهاب مفصل
بیش از 100 نوع مختلف التهاب مفصل وجود دارند. برخی از انواع شایع التهاب مفصل عبارتند از:
- آرتروز: آرتروز شایع‌ترین نوع التهاب مفصل به شمار می‌رود. این عارضه در اثر ساییدگی بروز کرده و زمانی ایجاد می‌شود که غضروف زانو در اثر استفاده بیش از حد و افزایش سن تخریب می‌شود.
- آرتریت روماتوئید: آرتریت روماتوئید یک عارضه خودایمنی است که می‌تواند بر هر یک از مفاصل بدن از جمله زانو اثر بگذارد. اگرچه آرتریت روماتوئید یک بیماری مزمن محسوب می‌شود، شدت آن متفاوت است و امکان دارد علائم آن همیشه وجود نداشته باشد.
- نقرس: این نوع التهاب مفصل زمانی بروز می‌کند که کریستال‌های اسید اوریک در مفصل تجمع پیدا می‌کنند. اگرچه نقرس معمولا بر انگشت شست اثر می‌گذارد، ممکن است این عارضه در زانو نیز ایجاد شود.
- نقرس کاذب: زانودرد می‌تواند در اثر نقرس کاذب ایجاد شود. نقرس کاذب در اثر تشکیل کریستال‌های حاوی کلسیم در مایع مفصلی ایجاد می‌شود. این عارضه بیشتر بر مفصل زانو اثر می‌گذارد.
- آرتریت سپتیک (عفونی): در برخی از مواقع، ممکن است مفصل زانو عفونی شود و منجر به بروز ورم، درد و قرمزی شود. آرتریت سپتیک معمولا با تب همراه می‌باشد. آرتریت سپتیک می‌تواند به سرعت باعث آسیبدیدگی غضروف زانو شود. در صورت بروز زانودرد با وجود علائم آرتریت سپتیک باید سریعا به پزشک مراجعه شود.
مشکلات مرتبط با سوخت و ساز بدن
معمولا مشکلات مرتبط با سوخت و ساز بدن که باعث بروز زانودرد می‌شوند، به همراه عارضه‌های دیگری که بر بخش‌های مختلف بدن اثر می‌گذارند (مانند نقرس) ایجاد می‌شوند. تجمع کریستال‌های اسید اوریک در مفاصل می‌تواند باعث بروز نقرس شود. نقرس یکی از شایع‌ترین مشکلات مرتبط با سوخت و ساز است که می‌تواند بر زانو اثر بگذارد.
نقرس نوعی التهاب مفصل است که می‌تواند بسیار دردناک باشد. این عارضه سبب ورم و التهاب در زانو شده و می‌تواند سبب کاهش دامنه حرکتی در قسمت زانو شود. پزشک معمولا استفاده از داروهای ضدالتهابی و دیگر روش‌هایی که به تجزیه مواد شیمیایی در کریستال‌های نقرس کمک می‌کند را توصیه می‌کند.
عارضه نقرس و نقرس کاذب مشابه یکدیگر می‌باشند. افراد معمولا در تشخیص این دو عارضه دچار اشتباه می‌شوند. نقرس کاذب سبب ایجاد کریستال‌های حاوی کلسیم در مایع مفصلی و بروز ورم در زانو می‌شود. درمان این دو عارضه معمولا شبیه یکدیگر است.
عفونت
سلولیت نوعی عفونت باکتریایی شدید پوستی است که می‌تواند بر زانو و ناحیه اطراف آن اثر بگذارد. این نوع عفونت در صورت عدم درمان سلولیت حتی می‌تواند پس از یک خراش ساده بر روی زانو ایجاد شود. علائم این عارضه معمولا شامل قرمزی در ناحیه عفونی و احساس حرارت در پوست و حساسیت شدید به لمس می‌باشد.
امکان دارد عفونت در زانو ایجاد شود ولی استفاده از پک یخ روش بسیار مناسبی برای تسکین علائم محسوب می‌شود. عفونت می‌تواند به دیگر قسمت‌های بدن مانند غدد لنفاوی و جریان خون گسترش پیدا کند. در صورت عدم درمان به موقع، این عارضه می‌تواند خطرناک باشد.
در صورت وجود هر گونه خراش یا کبودی (خصوصا در صورت عدم بهبود) بایستی به پزشک مراجعه شود. در بیشتر موارد، با مصرف آنتی‌بیوتیک سلولیت درمان می‌شود. علائم این عارضه معمولا پس از چند روز درمان، رفع می‌شوند.
همچنین ممکن است آرتریت سپتیک در مفاصل زانو ایجاد شده و سبب بروز ورم، درد و قرمزی شود. در برخی از افراد نیز تب ایجاد می‌شود. در صورت رسیدگی سریع و به موقع، درمان آرتریت سپتیک راحت و موثر انجام می‌شود. ولی عدم درمان عفونت می‌تواند منجر به آسیبدیدگی دائمی غضروف زانو شود.
عوامل موثر در بروز زانودرد
عوامل زیر سبب افزایش احتمال بروز مشکلات مرتبط با زانو می‌شوند:
- اضافه وزن: اضافه وزن و چاقی حتی در زمان انجام فعالیت‌های روزانه مانند پیاده‌روی یا بالا رفتن از راه پله، سبب افزایش فشار وارد بر مفاصل زانو می‌شود. همچنین اضافه وزن با تسریع روند تخریب غضروف مفصل، سبب بالا رفتن احتمال بروز آرتروز می‌شود.
- عدم انعطاف‌پذیری یا قدرت عضلانی: عدم انعطاف‌پذیری یا قدرت عضلانی سبب افزایش احتمال آسیبدیدگی زانو می‌شود. عضلات قدرتمند به حفظ ثبات و محافظت از مفاصل کمک کرده و انعطاف‌پذیری عضلانی نیز در حفظ دامنه کامل حرکتی موثر است.
- شرکت در برخی از فعالیت‌های ورزشی یا شغلی: برخی از فعالیت‌های ورزشی فشار بیشتر بر زانو وارد می‌کنند. ورزش‌های اسکی، بسکتبال و وارد شدن ضربه مکرر به زانوها در زمان دویدن همگی سبب افزایش احتمال آسیبدیدگی زانو می‌شوند. مشاغلی که نیاز به وارد شدن فشار مکرر بر زانوها دارند (مانند کارهای ساختمانی یا کشاورزی) نیز سبب افزایش احتمال آسیبدیدگی می‌شوند.
- وجود آسیبدیدگی قبلی: وجود آسیب‌های قبلی در قسمت زانو سبب بالا رفتن احتمال آسیبدیدگی زانو می‌شود.
تشخیص علت بروز زانودرد
در صورتی که زانودرد رفع نشود و در فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد کند، بایستی به پزشک مراجعه شود.
معاینه زانو
پزشک جهت تعیین علت بروز درد، زانوی بیمار را معاینه می‌کند. امکان دارد پزشک به این منظور از بیمار درخواست کند که در حالت‌های ایستادن، راه رفتن، پریدن، نشستن و دراز کشیدن قرار بگیرد.
در زمان معاینه، پزشک موارد زیر را نیز ارزیابی می‌کند:
- راستای ساق پا و محل قرارگیری کشکک زانو
- ثبات زانو، چرخش لگن و دامنه حرکتی زانو و لگن
- علائم مربوط به احساس درد در زمان لمس در قسمت کشکک زانو
- اتصال عضلات ران به کشکک زانو
- قدرت، انعطاف‌پذیری، استحکام عضلات چهارسر ران و عضلات همسترینگ
- میزان سفتی در قسمت تاندون آشیل و انعطاف‌پذیری در قسمت مچ پا به پایین
استفاده از آزمایش‌های تصویربرداری
- تصویربرداری با اشعه ایکس: این روش برای مشاهده تصاویر دقیق از ساختارهایی مانند استخوان استفاده می‌شود. تصاویر اشعه ایکس به پزشک در جهت تشخیص هر گونه مشکل در شکل یا وضعیت کشکک زانو کمک می‌کند. امکان دارد پزشک جهت مشاهده تفاوت پاها، از هر دو پا تصاویر اشعه ایکس تهیه کند.
- اسکن ام آر آی: این روش تصویربرداری جهت ایجاد تصاویر دقیق از بافت‌های نرم اطراف زانو استفاده می‌شود. معمولا در ارزیابی اولیه از این روش استفاده نمی‌شود؛ مگر این که علائمی مانند قفل کردن زانو وجود داشته باشند. اگر علائم ادامه داشته باشند و با درمان بهبود پیدا نکنند، امکان دارد پزشک از ام آر آی استفاده کند. این روش به پزشک در جهت تشخیص مشکلات داخلی در مفصل زانو مانند آسیبدیدگی غضروف یا رباط کمک می‌کند.
درمان زانودرد
روش درمان‌های غیر جراحی باتوجه به علت بروز درد متفاوت می‌باشد:
مصرف دارو
امکان دارد پزشک جهت کمک به تسکین درد و درمان عارضه‌ای که باعث بروز زانودرد شده است (ماند آرتریت روماتوئید یا نقرس)، مصرف دارو را به بیمار توصیه کند.
فیزیوتراپی
تقویت عضلات اطراف زانو سبب حفظ ثبات زانو می‌شود. ممکن است پزشک بسته به نوع عارضه‌ای که باعث بروز درد شده است، استفاده از فیزیوتراپی یا دیگر انواع ورزش‌های تقویتی را به بیمار توصیه کند.
در صورت شرکت در فعالیت‌های ورزشی، امکان دارد به اصلاح الگوی حرکات ورزشی نیاز باشد. انجام تمارین ویژه برای بهبود انعطاف‌پذیری و تعادل نیز دارای اهمیت می‌باشد.
در صورت وجود آرتروز، استفاده از کفی طبی می‌تواند به رفع فشار از قسمت جانبی زانو کمک کند. در برخی از موارد، انواع مختلف بریس را می‌توان برای کمک به حفاظت از مفصل زانو مورد استفاده قرار داد.
تزریق دارو
در برخی از موارد، امکان دارد پزشک استفاده از تزریق دارو یا مواد دیگر را به طور مستقیم در مفصل زانو توصیه کند. این مواد یا داروها شامل:
- کورتیکواستروئید: تزریق کورتیکواستروئید در مفصل زانو می‌تواند به کاهش علائم التهاب مفصل کمک کرده و برای مدت چند ماه سبب تسکین درد شود. تزریق این ماده در تمامی موارد موثر نمی‌باشد.
- اسید هیالورونیک: این ماده را می‌توان جهت بهبود قابلیت حرکتی و تسکین درد، به زانو تزریق کرد. در ارتباط با تاثیر این روش به تحقیقات بیشتری نیاز است ولی به طور کلی تاثیر تزریق این ماده در یک یا چند نوبت برای حدود شش ماه ماندگار می‌باشد.
- پلاسمای غنی از پلاکت: پلاسمای غنی از پلاکت حاوی انواع فاکتورهای رشد می‌باشد که سبب کاهش التهاب و تسریع روند بهبود می‌شوند. تحقیقات نشان می‌دهند که پلاسمای غنی از پلاکت برای افراد مبتلا به آرتروز مفید است. البته در این مورد به تحقیقات بیشتری نیاز است.
جراحی
در صورت وجود هر گونه آسیب که به جراحی نیاز داشته باشد، معمولا نیازی به انجام فوری جراحی نمی‌باشد. پیش از انجام جراحی بایستی مزایا و معایب روش‌های غیر جراحی و همچنین روش‌های جراحی ارزیابی شوند. در صورت نیاز به انجام جراحی، گزینه‌های درمانی شامل موارد زیر هستند:
- جراحی آرتروسکوپیک: بسته به نوع آسیبدیدگی، امکان دارد پزشک بتواند با استفاده از یک دوربین مخصوص و ابزار ظریف دیگری که از طریق چند سوراخ کوچک در اطراف زانو وارد محل مورد نظر شده است، آسیب وارد شده به مفصل را ترمیم کند. از این روش می‌توان برای برداشتن قطعات جدا شده از مفصل زانو، برداشتن یا ترمیم غضروف آسیب‌دیده و بازسازی رباط پاره شده استفاده کرد.
- جراحی تعویض جزئی مفصل زانو: در این روش، جراح تنها بخش آسیب‌دیده زانو را با قطعات ساخته شده از فلز و پلاستیک تعویض می‌کند. امکان دارد جراحی از طریق سوراخ‌های کوچک انجام شود و در نتیجه نسبت به زمانی که مفصل زانو به طور کلی تعویض شود، بهبود سریع‌تر انجام خواهد شد.
- تعویض کامل مفصل زانو: در این روش، جراح استخوان و غضروف آسیب‌دیده را از قسمت ران، درشت‌نی و استخوان کشکک جدا کرده و آن را با مفصل مصنوعی ساخته شده از آلیاژ فلزی، پلاستیک و پلیمر جایگزین می‌کند.
- استئوتومی: در این روش استخوان از قسمت ران یا درشت‌نی جهت بهبود راستای زانو و تسکین درد، برداشته می‌شود. این نوع جراحی می‌تواند در به تعویق انداختن جراحی تعویض کامل مفصل زانو و یا خودداری از انجام آن موثر باشد.
سبک زندگی و روش‌های درمان خانگی
داروهای بدون نیاز به نسخه پزشک مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین آی بی) و ناپروکسن سدیم می‌توانند به تسکین زانودرد کمک کنند. استفاده از کرم حاوی ماده بی‌حس‌کننده مانند لیدوکائین یا کپسایسین در برخی از افراد سبب تسکین زانودرد می‌شود.
اقدامات درمانی در منزل برای تسکین زانودرد شامل:
- استراحت: استراحت بین فعالیت‌های روزانه سبب کاهش فشار وارد بر زانو، تسریع روند بهبود و جلوگیری از آسیبدیدگی بیشتر می‌شود. یک یا دو روز استراحت ممکن است برای آسیب‌های جزئی کافی باشد. برای آسیب‌های شدیدتر به دوره بهبودی طولانی‌تر نیاز است.
- استفاده از یخ: یخ سبب کاهش درد و التهاب می‌شود. به این منظور می‌توان از یک کیسه حاوی نخود فرنگی یخ‌زده و یا بسته یخ که در یک حوله نازک قرار داده شده است استفاده کرد. اگر چه استفاده از یخ یک روش ایمن و موثر محسوب می‌شود، نباید از یخ برای مدت بیش از 20 دقیق استفاده شود چرا که احتمال وارد شدن آسیب به اعصاب و پوست وجود دارد.
- استفاده از حرارت: استفاده از پک حرارتی یا بطری آب داغ در ناحیه دردناک در قسمت زانو می‌تواند سبب تسکین موقتی درد شود.
- فشرده‌سازی: این روش به جلوگیری از تجمع مایعات در بافت‌های آسیب‌دیده و حفظ ثبات زانو کمک می‌کند. بانداژ فشرده‌ساز بایستی سبک و دارای قابلیت تهویه هوا باشد. در عین حال باند بایستی به اندازه‌ای محکم باشد که بدون اختلال در جریان خون از زانو محافظت کند.
- بالا نگه داشتن زانو: قرار دادن پای آسیب‌دیده بر روی یک بالش می‌تواند به کاهش ورم کمک کند.
طب مکمل یا جایگزین
تحقیقات نشان می‌دهند که طب سوزنی می‌تواند به تسکین زانودرد ناشی از آرتروز کمک کند. در طب سوزنی، متخصص سوزن‌های مخصوص ظریفی را وارد قسمت‌های خاصی از بدن می‌کند.
جلوگیری از بروز زانودرد
جهت جلوگیری از بروز زانودرد، بایستی به موارد زیر توجه شود:
- حتی در صورت وجود مشکلات ساختاری، تمرینات ورزشی نبایستی نادیده گرفته شوند.
- انجام حرکات کششی برای زانو بسیار مفید می‌باشد. بنابراین افزایش انعطاف‌پذیری سبب کاهش احتمال بروز مشکلات مربوط به زانو می‌شود.
- کاهش وزن می‌تواند به بهبود زانودرد کمک کند.
- اسفاده از کفش مناسب برای حفظ سلامت زانو ضروری است.
- ایستادن به صورت صاف و مستقیم در کاهش زانودرد موثر است.
سوال‌های رایج در مورد درمان زانودرد
سریع‌ترین روش جهت تسکین زانودرد چیست؟
استفاده از تکنیک رایس (RICE) شامل استراحت، استفاده از یخ برای کاهش ورم، فشرده‌سازی با استفاده از باند فشرده‌ساز و بالا نگه داشتن زانو برای بهبود زانودرد ناشی از آسیب جزئی یا التهاب مفصل مفید است.
بهبود زانودرد به چقدر زمان نیاز دارد؟
معمولا آسیب‌های خفیف بافت نرم مانند کشیدگی یا پارگی رباط، تاندون یا عضله به حداقل دو هفته زمان نیاز دارد تا شخص بتواند فعالیت‌های سنگین را انجام دهد. در صورتی که پس از آسیبدیدگی زانو شخص بلافاصله فعالیت‌های روزانه را ادامه دهد، امکان دارد درد تشدید شده و سبب آسیب بیشتر بافت شود.
چه مواد غذایی برای زانودرد مناسب نیستند؟
- مواد غذایی شیرین.
- نمک یا مونو سدیم گلوتامات
- الکل
- گوشت قرمز
- اسیدهای چرب امگا- 6
- مواد غذایی سرشار از امگا-3
- سبزیجات چلیپایی
- ادویه‌جات
آیا پیاده‌روی برای زانودرد مفید است؟
پیاده‌روی گزینه بسیار مناسبی برای افراد مبتلا به التهاب مفصل است. پیاده‌روی یک فعالیت کم‌برخورد است که بر مفاصل فشار بیش از حد وارد نمی‌کند. همچنین، این روش سبب افزایش دامنه حرکتی زانو شده و از خشک و سفت شدن زانو جلوگیری می‌کند.
آیا امکان دارد زانودرد خودبه‌خود بهبود پیدا کند؟
ممکن است آسیبدیدگی خفیف زانو خودبه‌خود بهبود پیدا کند. ولی تمامی انواع آسیبدیدگی باید مورد ارزیابی پزشک یا متخصص فیزیوتراپی قرار گیرند. در صورت درد مداوم زانو بایستی به متخصص مراجعه شود. مراجعه فوری به پزشک سبب افزایش احتمال بهبودی کامل می‌شود.
آیا ورزش کردن با وجود زانودرد امکان‌پذیر است؟
در صورت وجود زانودرد امکان دارد ورزش کردن برای شخص دشوار باشد. ولی در عین حال این روش برای زانودرد بسیار مفید است. طبق نظر متخصصین فیزیوتراپی و توانبخشی، ورزش یکی از مهم‌ترین اقداماتی است که برای بهبود زانودرد بایستی انجام شود.
