بیماری ازگود اشلاتر که به آن سندروم ازگود-شلاتر نیز گفته میشود، باعث تورم و درد زیر زانو شده و یکی از بیماری‌های شایع در کودکان و نوجوانانی است که در دوره‌ی جهش رشد سن بلوغ خود قرار دارند. این بیماری طی مراحل یا دوره‌های رشد سریع و زمانی که ساختارهای بدن به سرعت دچار تغییر شوند رخ داده و غالباً در نوجوانانی که ورزش می‌کنند، بروز می‌کند. ازگود اشلاتر عمدتاً ناحیه زیر کاسه زانو و محل اتصال تاندون کشکک زانو به استخوان ساق پا را درگیر می‌کند. با اینکه ازگود اشلاتر بیماری جدی و خطرناکی نیست، اما می‌تواند باعث ایجاد دردی آزاردهنده شده و این امر بر فعالیت جسمانی کودک و ورزش کردن او تأثیرگذار باشد. روند درمان این بیماری بر اقداماتی برای کنترل و تسکین علائم، کمک به بهبودی با استراحت کردن، فیزیوتراپی و تسکین درد متمرکز خواهد بود.
بیماری ازگود اشلاتر چیست؟
بیماری ازگود اشلاتر عارضه‌ای است که موجب درد و التهاب در زیر مفصل زانو میشود. این بیماری محل اتصال تاندون کشکک به قسمت بالای استخوان ساق پا (درشت نی) را که اصطلاحاً به آن توبروزیته تیبیا (بخشی از استخوان درشت نی) گفته میشود، درگیر می‌کند. همچنین، ممکن است طی این عارضه، در تاندون کشکک زانو که به کاسه زانو متصل شده نیز تورم و التهاب وجود داشته باشد. بیماری ازگود اشلاتر عمدتاً در کودکان یا نوجوانانی که ورزش آن‌ها شامل دویدن و پریدن مداوم است، دیده میشود.
علائم بیماری ازگود اشلاتر
زانو درد جزو علائم اصلی بیماری ازگود اشلاتر بوده که معمولاً این درد درست در زیر کاسه زانو حس میشود. فعالیت‌هایی نظیر دویدن، پریدن یا خم کردن زانو ممکن است باعث تشدید این درد شوند، اما به طور کلی زانو درد ناشی از این عارضه با استراحت کردن تسکین می‌یابد. سایر علائم بیماری ازگود اشلاتر عبارتند از:
- متورم شدن ناحیه و حساسیت نسبت به لمس یا فشار: طی این بیماری دقیقاً ناحیه زیر کاسه زانو ممکن است متورم شده و لمس یا فشار دادن آن با درد همراه باشد.
- برآمدگی یا برجستگی ناشی از زائده استخوانی کوچک در زیر کشکک زانو: به مرور زمان و به دلیل التهاب ناشی از رشد زائده استخوانی کوچک در زیر کشکک زانو، برآمدگی در این ناحیه حس میشود.
- محدودیت حرکتی زانو: برخی از افراد مبتلا به این بیماری نیز ممکن است خشکی خفیف مفصل زانو یا کاهش انعطاف‌پذیری در مفصل زانو داشته باشند.
شدت علائم این بیماری در بین افراد مختلف متغیر است. گاهاً در برخی موارد، زانو درد ناشی از این بیماری ممکن است مقطعی و نسبتاً خفیف باشد، در حالی که در برخی موارد دیگر، زانو درد مزمن و ادامه‌دار بوده و مانع ادامه فعالیت جسمانی فرد شود. شایان ذکر است که بیماری ازگود اشلاتر معمولاً فقط یک زانو را درگیر می‌کند، اما امکان اینکه هر دو زانوی فرد به طور همزمان درگیر شوند نیز وجود دارد.
دلایل ابتلا به ازگود اشلاتر
بیماری ازگود اشلاتر در اثر تحریک شدن یا التهاب صفحه رشد استخوان زانو ایجاد میشود. استخوان‌ها از ناحیه میانی و مرکزی خود رشد نمی‌کنند، بلکه رشد استخوان از قسمت‌های انتهایی در نزدیکی مفصل، در ناحیه‌ای به نام صفحه‌ی رشد صورت می‌گیرد. زمانی که کودک در سنین بلوغ و رشد خود قرار دارد، این نواحی (صفحات رشد) به جای استخوان از جنس غضروف هستند. از این رو، به دلیل اینکه غضروف به اندازه استخوان از استحکام و قدرت بالایی برخوردار نیست، وارد شدن فشار بیش از حد می‌تواند منجر به درد و تورم صفحات رشد شود.
تاندون کشکک زانو (پاتلا) در قسمت جلویی استخوان ساق پا (درشت نی) به صفحه رشد متصل میشود. عضلات چهار سر ران، از طریق تاندون چهار سر ران به کشکک زانو متصل هستند و زمانی که این عضلات در پی حرکت موجب کشیده شدن کشکک می‌شوند، این امر تاندون زانو یا تاندون پاتلا را تحت فشار قرار می‌دهد. سپس تحت این فشار، تاندون زانو یا تاندون پاتلا، استخوان درشت نی یا تیبیا را در ناحیه صفحه رشد می‌کشد. از این رو، هر حرکتی که منجر به کشش مکرر نواحی ران و ساق پا شود، ممکن است باعث تحریک صفحات رشد (محل اتصال تاندون کشکک به قسمت جلویی استخوان درشت نی) شود. فعالیت‌هایی نظیر خم کردن زانو (چمباتمه زدن)، خم شدن یا دویدن در سطوح شیب‌دار (بالا رفتن از پله)، در این حالت باعث آسیب دیدگی صفحات رشد و متورم شدن آن‌ها می‌شوند. در پی آسیب دیدگی صفحات رشد، لمس یا فشار دادن زانو و حتی خم کردن زانو نیز ممکن است با درد شدیدی همراه باشد.
چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به ازگود اشلاتر قرار دارند؟
عوامل متعددی وجود دارند که می‌توانند خطر ابتلا به بیماری ازگود اشلاتر را تشدید کنند. این عوامل عبارت‌اند از:
- محدوده سنی خاص: معمولاً کودکان و نوجوانان، به ویژه در محدوده سنی ۱۰ الی ۱۵ ساله درگیر بیماری ازگود اشلاتر می‌شوند. این محدوده سنی عمدتاً دوره جهش رشد سن بلوغ نامیده میشود و کودک طی این دوره رشد بدنی سریعی دارد.
- جنسیت: با اینکه این بیماری ممکن است هم در پسران و هم در دختران دیده شود اما اکثراً، پسران به نسبت بیشتر درگیر آن می‌شوند.
- نحوه و میزان فعالیت جسمانی: کودکان یا نوجوانانی که فعالیت جسمانی یا ورزش آن‌ها شامل حرکاتی مانند ضربه زدن با پا، دویدن و پریدن است (ورزش‌هایی مانند فوتبال، بسکتبال و ژیمناستیک)، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری ازگود اشلاتر هستند. فعالیت‌هایی که نیاز به خم کردن مکرر زانو یا چمباتمه زدن دارند نیز احتمال بروز این بیماری را افزایش می‌دهند.
- دوره جهش رشد یا سن بلوغ: در طول دوره جهش رشد یا سن بلوغ که استخوان‌ها، عضلات و تاندون‌های بدن کودک با سرعت‌های متفاوتی در حال رشد هستند، بیماری ازگود اشلاتر بیشتر دیده میشود، چرا که روند سریع رشد می‌تواند باعث افزایش کشش روی تاندون کشکک زانو شده و به ایجاد بیماری ازگود اشلاتر کمک کند.
- عوامل ژنتیکی: بیماری ازگود اشلاتر می‌تواند عامل ژنتیکی نیز داشته باشد، چرا که این بیماری به صورت ارثی در اعضای خانواده نیز دیده میشود. داشتن سابقه ابتلای اعضای خانواده به این بیماری ممکن است احتمال ابتلا به آن را افزایش دهد.
چه موقع به پزشک مراجعه کنم؟
اگر چنانچه شما یا هریک از اطرافیانتان دچار زانو درد بوده یا سایر علائم این بیماری را دارد، احتمال ابتلا به بیماری ازگود اشلاتر وجود دارد. از این رو، توصیه میشود که به منظور تشخیص دقیق و دریافت درمان مناسب به پزشک متخصص مراجعه کنید.
روش تشخیص ازگود اشلاتر
تشخیص بیماری ازگود اشلاتر در ابتدا با معاینه بالینی و بررسی سابقه پزشکی بیمار شروع میشود. از این رو، پزشک متخصص معمولاً اقدامات زیر را انجام می‌دهد:
بررسی سابقه پزشکی
پزشک متخصص سؤالاتی را در رابطه با علائم بیمار، زمان شروع علائم و هرگونه آسیب یا بیماری قبلی زانو از بیمار می‌پرسد.
معاینه بالینی یا فیزیکی
پزشک متخصص زانوی آسیب دیده بیمار را معاینه و زانو را از حیث علائمی نظیر التهاب، تورم، حساسیت نسبت به لمس و فشار و وجود هرگونه زائده یا برآمدگی استخوانی زیر کاسه زانو بررسی می‌کند. همچنین، ممکن است پزشک دامنه حرکتی زانو و هرگونه درد و ناراحتی حین حرکات خاص زانو را نیز ارزیابی کند.
عکسبرداری با اشعه ایکس
با این که این مورد برای همه موارد هم ضروری نیست، اما گاهاً برای رد سایر علل زانو درد از قبیل شکستگی استخوانی یا سایر ناهنجاری‌های ساختاری زانو، ممکن است به عکسبرداری با اشعه ایکس نیاز باشد. تصاویر حاصل از این تست می‌توانند به مشاهده هرگونه تغییر در استخوان یا صفحه رشد مرتبط با بیماری ازگود-شلاتر کمک کنند.
تشخیص افتراقی
عارضه‌ها یا شرایطی که ممکن است علائم مشابه بیماری ازگود اشلاتر ایجاد کنند:
- زانوی جامپر (تاندونیت پاتلا) یا سندرم سیندینگ لارسن جانسون
- آسیب پلیکا سینوویال یا سندرم پلیکا
- شکستگی توبرکل تیبیا (برجستگی استخوان درشت نی)
- شکستگی یا استئوکندروم پروگزیمال تیبیا
- سندرم پد چربی زیرکشککی یا سندرم هوفا
شرایط فوق نیز جزو عوامل درگیر کننده موضعی تاندون کشکک زانو بوده و می‌توانند مشکلات و علائم مشابه با بیماری ازگود اشلاتر برای زانو ایجاد کنند.
درمان بیماری ازگود اشلاتر
بیماری ازگود اشلاتر معمولاً طی ۱۲ ماه به طور خود به خود رفع میشود. با وجود این، ممکن است زانو تا کامل شدن روند رشد خود دچار علائم آزاردهنده باشد.
درمان دارویی
معمولاً دارو خط اول درمان بیماری ازگود اشلاتر نیست، چرا که این بیماری عمدتاً به وسیله مداخلات و اقدامات محافظه کارانه‌تر کنترل میشود. با وجود این، در برخی موارد نیز داروها به منظور تسکین علائم و کاهش التهاب تجویز می‌شوند. انواع داروهایی که در موارد بیماری ازگود اشلاتر تجویز می‌شوند عبارتند از:
- داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs): داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی بدون نسخه از قبیل ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند برای کاهش درد و التهاب مؤثر باشند. توجه داشته باشید که طبق دوز تعیین شده و تحت نظارت پزشک متخصص باید از این داروها استفاده شود.
- استامینوفن: استامینوفن یا پاراستامول را نیز می‌توان برای تسکین زانو درد ناشی از بیماری ازگود اشلاتر استفاده کرد. این دارو خاصیت ضدالتهابی نداشته، اما با کاهش سیگنال‌های درد در مغز موجب تسکین درد میشود.
- ژل مسکن موضعی: زمانی که مستقیماً از کرم، ژل یا پمادهای حاوی مسکن موضعی از قبیل منتول یا لیدوکائین بر روی زانوی آسیب دیده استفاده شود، می‌توانند به طور موقت درد را تسکین دهند.
درمان تزریقی
برای بیماری ازگود اشلاتر از تزریق چندین نوع دارو نیز استفاده میشود:
- تزریق کورتیکواستروئید: کورتیکواستروئیدها از قبیل کورتیزون، داروهای ضدالتهابی قوی‌ای هستند که تزریق آن‌ها در ناحیه آسیب دیده می‌تواند برای کاهش درد و التهاب مؤثر باشد. با وجود این، به طور محدود در موارد ازگود اشلاتر از تزریق کورتیکواستروئید استفاده میشود و معمولاً این روش درمان مختص مواردی است که به سایر روش‌های درمانی پاسخ نمی‌دهند. توجه داشته باشید که تزریق کورتیکواستروئید خطرناک بوده و تنها باید توسط پزشک متخصص انجام شود.
- تزریق پی آر پی یا پلاسمای غنی از پلاکت (PRP): در تزریق پی آر پی، مقداری از خون بیمار کشیده شده و بعد از تصفیه شدن و تغلیظ پلاکت خون، به ناحیه آسیب دیده تزریق میشود. پلاکت خون حاوی فاکتورهای رشد بوده که می‌تواند برای تحریک ترمیم بافتی و کاهش التهاب مؤثر باشد. رویکرد تزریق پی آر پی نسبتاً جدید بوده و به همین دلیل اثربخشی این روش درمانی در بیماری ازگود اشلاتر هنوز تحت بررسی و ارزیابی است.
فیزیوتراپی
در بیماری ازگود اشلاتر، فیزیوتراپی یکی از روش‌های درمانی رایج و مؤثر است. فیزیوتراپی در موارد ازگود اشلاتر بر تقویت عضلات اطراف زانو، بهبود انعطاف پذیری و برطرف کردن هرگونه مشکل ساختاری که ممکن است به تشدید شرایط کمک کند، متمرکز خواهد بود. برخی از مداخلات کلیدی در فیزیوتراپی که در موارد بیماری ازگود اشلاتر انجام می‌گیرند عبارتند از:
تمرینات کششی
متخصص فیزیوتراپی برای بهبود انعطاف پذیری و کاهش تنش و فشار از روی عضلات و تاندون‌های اطراف زانو، حرکات کششی را تجویز می‌کند. این حرکات شامل تمرینات مختص عضلات چهارسر ران، همسترینگ و ساق پا می‌شوند.
تمرینات مقاومتی
تمرینات تقویتی به تثبیت مفصل زانو و بهبود قدرت و استقامت بدن کمک می‌کنند. در موارد ازگود اشلاتر، متخصص فیزیوتراپی حرکاتی را توصیه می‌کند که عضلات چهارسر ران، همسترینگ، عضلات لگن و عضلات مرکزی بدن را درگیر می‌کنند. این قبیل تمرینات متناسب با توان جسمانی فرد انتخاب شده و ممکن است از کش‌های مقاومتی، وزنه یا وزن خود بدن نیز در انجام آن‌ها استفاده شود.
تقویت سیستم حس عمقی و حفظ تعادل
این تمرینات به بهبود آگاهی محیطی و کنترل و حفظ تعادل بدن کمک می‌کنند که این امر می‌تواند برای افراد مبتلا به بیماری ازگود اشلاتر مفید باشد. تمرینات بهبود دهنده تعادل نیز می‌توانند توانایی حفظ تعادل و هماهنگی بدن را بهبود بخشیده و از آسیب و صدمات جلوگیری کنند.
ارزیابی و اصلاح فاکتورهای بیومکانیکی
متخصص فیزیوتراپی با ارزیابی الگوهای حرکتی و فاکتورهای بیومکانیکی بدن فرد می‌توانند هرگونه عاملی که منجر به عدم تعادل میشود را شناسایی کنند. از این رو، می‌توانند برای حفظ موقعیت مناسب بدن حین انجام فعالیت، راهنمایی‌های لازم را ارائه داده و تغییراتی برای کاهش فشار از روی زانو توصیه کنند.
بریس یا چسب نواری
در برخی موارد می‌توان با استفاده از بریس (زانوبند) یا چسب نوار مخصوص، به تثبیت ناحیه آسیب دیده و کاهش درد زانو حین فعالیت کمک کرد. این موارد توسط پزشک متخصص یا فیزیوتراپیست تجویز می‌شوند.
لیزر درمانی
در درمان با لیزر کم توان (LLLT) از امواج لیزری کم شدت با طول موج پایین برای ناحیه آسیب دیده استفاده میشود. این امواج لیزری می‌توانند برای کاهش درد و التهاب و همچنین ترمیم بافت مؤثر باشند. نور لیزر در این روش، موجب تحریک متابولیسم سلولی شده و با افزایش گردش خون ناحیه به روند بهبودی کمک می‌کند.
شاک ویو تراپی
در شوک درمانی یا شاک ویو تراپی برون بدنی (ESWT)، از امواج صوتی برای کمک به بهبود بافت آسیب‌دیده استفاده میشود. این رویکرد می‌تواند به تحریک روند ترمیمی بافت، افزایش گردش خون و کاهش درد کمک کند. شاک ویو تراپی می‌تواند تشکیل عروق خونی جدید را تحریک کرده و روند بازسازی بافت را تسریع کند.
تکارتراپی
تکارتراپی (CRET) نوعی درمان با امواج رادیو فرکانس (طیف امواج الکترومغناطیسی) است که با دو روش خازنی و مقاومتی، انرژی الکترومغناطیسی را به بافت آسیب دیده منتقل می‌کند. این روند انتقال انرژی الکترومغناطیسی می‌تواند برای افزایش گردش خون، کاهش درد و تحریک روند بهبودی بافت مؤثر باشد. تکارتراپی با تبادل انرژی به بافت‌های بدن، مکانیزم درمانی طبیعی بدن را تقویت می‌کند.
الکتروتراپی
در الکتروتراپی از از امواج صوتی، امواج الکترومغناطیسی و جریان الکتریکی برای تحریک اعصاب و عضلات آسیب دیده استفاده میشود. رویکرد تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) و تحریک الکتریکی جریان تداخلی(IFC) دو نوع رایج از الکتروتراپی هستند که برای تسکین درد استفاده می‌شوند. این تکنیک برای کاهش حس درد، شل شدن عضلات و بهبود گردش خون ناحیه مؤثر است.
اولتراسوند تراپی
در این روش از امواج صوتی با فرکانس یا طول موج بالا برای انتقال گرما به بافت‌های عمیق آسیب دیده استفاده میشود. اولتراسوند تراپی برای افزایش گردش خون، تحریک روند بهبودی بافت و کاهش درد و التهاب مؤثر است. از این روش درمانی غالباً همراه با تمرینات کششی یا منوال تراپی (درمان دستی) استفاده میشود.
جراحی
معمولاً در همه موارد ازگود اشلاتر به جراحی نیاز نیست. به این دلیل که نهایتاً صفحه رشد غضروفی با اتمام روند رشد به استخوان تبدیل میشود. استخوان نیز مستحکم‌تر و قوی‌تر از غضروف بوده و کمتر مستعد تحریک شدن خواهد بود. در این حالت، به دلیل تبدیل غضروف به استخوان، درد و تورم ناحیه از بین می‌رود. زانو درد ناشی از بیماری ازگود اشلاتر معمولاً با پایان سن رشد نوجوان خاتمه پیدا می‌کند.
اما در برخی موارد نادر، زانو درد حتی پس از پایان روند رشد استخوان‌ها ادامه‌دار است. در این حالت، در صورت وجود زوائد استخوانی، جراحی توصیه میشود. این جراحی بر روی نوجوان ورزشکاری که در سن بلوغ و رشد قرار دارد انجام نمی‌شود، چرا که در این صورت ممکن است صفحه رشد حین جراحی آسیب ببیند.
نکات مراقبتی مربوط به بیمار
با اینکه اقدامات خودمراقبتی امکان درمان این بیماری را ندارند، اما می‌توانند برای کنترل علائم و بهبود وضعیت کلی بیمار مؤثر باشند. در ادامه برخی از نکات خودمراقبتی و تغییرات سبک زندگی ارائه شده‌اند که برای افراد مبتلا به بیماری ازگود اشلاتر مفید هستند:
- استراحت کردن و اصلاح فعالیت‌های فیزیکی: فعالیت‌های جسمانی نظیر دویدن یا پریدن را قطع کرده و مدتی استراحت کنید. ورزش‌های هوازی کم فشاری مانند شنا یا دوچرخه‌سواری را انجام دهید که فشار کمتری به زانو وارد می‌کنند.
- استفاده از زانوبند و در ارتفاع نگه داشتن زانو: استفاده از زانوبند یا بستن زانو با استفاده از باند موجب محافظت بیشتر و فشرده‌سازی مفصل زانو می‌شوند. در ارتفاع نگه داشتن زانو حین استراحت با استفاده از بالش یا کوسن نیز می‌تواند به کاهش تورم زانو کمک کند.
- پوشیدن کفش مناسب: می‌توانید از کفش‌های طبی و راحت استفاده کنید که کفی آن‌ها با جذب حداکثری ضربه موجب کاهش فشار از روی زانو می‌شوند. در صورت نیاز می‌توانید از کفی طبی در کفش خود استفاده کنید.
- کنترل وزن: کنترل وزن و حفظ وزن سالم می‌تواند برای کاهش فشار از روی مفاصل زانو مؤثر باشد و به طور چشمگیری درد و ناراحتی زانو را کاهش دهد. داشتن رژیم غذایی سالم و متعادل در کنار ورزش و فعالیت جسمانی منظم، از جمله اقداماتی هستند که برای کنترل وزن و داشتن وزنی سالم الزامی خواهند بود.
- شروع تدریجی فعالیت جسمانی: پس از گذراندن دوره استراحت و کنترل مناسب علائم، فعالیت جسمانی و حرکاتی که به زانو فشار وارد می‌کنند را با ملایمت و به طور تدریجی شروع کنید. از تمرینات ورزشی کم فشار شروع کنید و به مراتب در صورت تحمل فشار، شدت تمرینات را بیشتر کنید.
- کنترل استرس: کنترل و مدیریت استرس برای سلامتی کلی بدن ضروری است. از این رو، می‌توانید تکنیک‌های تمدد اعصاب نظیر تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا را برای حفظ آرامش بیشتر و کنترل استرس انجام دهید.
چشم‌انداز درمان ازگود اشلاتر
چشم‌انداز درمانی و بهبودی از بیماری ازگود اشلاتر کاملاً مثبت است. بیماری ازگود اشلاتر معمولاً جزو بیماری‌های خود محدود شونده بوده (به خودی خود از بین می‌رود) و تا سن ۱۸ سالگی بیمار، زمانی که استخوان سازی توبرکل تیبیا کامل میشود، از بین می‌رود. با وجود این، علائم تقریباً ۱۰ درصد از بیماران مبتلا به ازگود اشلاتر حتی با وجود انجام مداخلات محافظه کارانه، تا سنین بزرگسالی فرد بدون کاهش ادامه‌دار هستند.
عوارض ازگود اشلاتر
عوارض جانبی احتمالی ناشی از بیماری ازگود اشلاتر عبارتند از:
- جوش نخوردن یا بدجوش‌خوردگی توبرکل تیبیا
- پارگی تاندون کشکک
- کندرومالاسی پاتلا (نرم شدن بافت غضروفی زیر کشکک زانو)
- آرتریت دژنراتیو پاتلوفمورال (التهاب کاسه یا کشکک زانو و استخوان فمور ساق پا)
- درد مزمن: اگر چنانچه کودک با داشتن زانو درد همچنان به فعالیت و ورزش خود ادامه دهد، ممکن است موجب تشدید و بدتر شدن وضعیت شده و درمان این شرایط را برای پزشک دشوار سازد.
در برخی موارد نادر، زائده استخوانی دردناکی در زیر زانو ایجاد میشود که برداشتن آن نیازمند جراحی است.
روش‌های پیشگیری
بروز بیماری ازگود اشلاتر با داشتن فعالیت ورزشی غیرقابل اجتناب است. با وجود این، پزشک تمرینات کششی یا تقویتی منظمی را توصیه خواهد کرد که باعث تقویت عضلات چهار سر ران می‌شوند.
رعایت و پیروی از دستورات ایمنی حین ورزش می‌تواند تأثیرات ناشی از این بیماری را به حداقل برساند:
- استفاده از تجهیزات ورزشی مناسب برای محافظت از بدن حین ورزش کردن
- داشتن برنامه ورزشی مناسب سن و توان جسمانی، تحت نظارت مربی مجرّب
- گرم کردن اصولی ۱۵ الی ۳۰ دقیقه قبل از شروع ورزش
- کودکانی که زانوی آن‌ها آسیب دیده هرگز نباید با درد به فعالیت ورزشی ادامه دهند.
پرسش‌های متداول
آیا ممکن است که بیماری ازگود اشلاتر هر دو زانو را درگیر کند؟
بله، این بیماری می‌تواند هر دو زانو را به طور همزمان درگیر کرده یا در ابتدا از یک زانو شروع شده و پس از مدتی زانوی دیگر فرد را درگیر کند. درگیری همزمان هر دو زانو به این بیماری امر غیر متداولی نیست.
بیماری ازگود اشلاتر معمولاً تا چه مدتی ادامه پیدا می‌کند؟
بیماری ازگود اشلاتر معمولاً جزو بیماری‌های خود محدود شونده بوده و به مرور زمان رفع میشود. علائم ناشی از این بیماری نیز در طول ۱ الی ۲ سال پس از بسته شدن صفحات رشد توبرکل تیبیا برطرف می‌شوند. با وجود این، مدت زمان ادامه‌دار بودن این بیماری در بین افراد مختلف متغیر است.
آیا احتمال دارد که بیماری ازگود اشلاتر عوارض طولانی مدتی ایجاد کند؟
در اکثر موارد این بیماری عوارض طولانی‌مدت ایجاد نمی‌کند، چرا که پس از بسته شدن صفحات رشد توبرکل تیبیا و اتمام روند رشد، درد و سایر علائم ناشی از آن رفع می‌شوند. با وجود این، در برخی موارد نادر ممکن است حتی پس از برطرف شدن علائم نیز زائده یا برجستگی استخوانی کوچک ایجاد شده در زیر زانو، باقی بماند.
آیا تداوم ورزش کردن با وجود بیماری ازگود اشلاتر خطری دارد؟
این امر به شدت علائم و صلاحدید پزشک معالج شما بستگی دارد. در مواردی که علائم بیماری خفیف است، می‌توان با اعمال برخی تغییرات و اصلاحات حرکتی همچنان به ورزش کردن ادامه داد.
در صورت ابتلا به بیماری ازگود اشلاتر باید از انجام چه نوع ورزش‌هایی اجتناب کرد؟
از انجام حرکات ورزشی نظیر دویدن، پریدن و خم کردن شدید زانو که می‌توانند فشار زیادی به مفاصل زانو وارد کنند، باید اجتناب کرد. ورزش‌های پر فشار مانند دویدن، پریدن و فعالیت‌هایی که نیاز به خم کردن زانو هست می‌توانند موجب تشدید علائم شوند و به همین دلیل باید با احتیاط کامل انجام شوند. ورزش‌های هوازی کم‌فشار نظیر شنا یا دوچرخه‌سواری مناسب‌تر هستند.
آیا ممکن است که بیماری ازگود اشلاتر باعث بدشکلی دائمی زانو شود؟
این بیماری معمولاً باعث تغییر شکل یا بدشکلی دائمی زانو نمی‌شود.
آیا احتمال دارد که بیماری ازگود اشلاتر سایر قسمت‌های بدن را هم درگیر کند؟
این بیماری ناحیه اطراف مفصل زانو مخصوصاً توبرکل تیبیا را درگیر می‌کند و معمولاً تأثیری بر سایر قسمت‌های بدن ندارد.
آیا ممکن است بیماری ازگود اشلاتر در سنین بزرگسالی عود کند؟
بیماری ازگود اشلاتر عمدتاً با اتمام روند رشد و بسته شدن صفحات رشد در دوران نوجوانی، برطرف میشود. در برخی موارد نادر، ممکن است برخی از افراد مبتلا، زانو دردهای مقطعی را در سنین بزرگسالی داشته باشند، اما عود کامل این بیماری امری کاملاً غیرمتداول و غیرمعمول است.
