آرتروز ستون فقرات، نوعی بیماری مزمن است که مفاصل و دیسک‌های ستون فقرات را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری به دلیل فرسایش در ساختار دیسک‌های ستون فقرات در طول زمان رخ می‌دهد و منجر به تخریب غضروف و تشکیل خار استخوانی میشود. این عامل می‌تواند باعث ایجاد احساس درد، سفتی و کاهش توانایی حرکت در گردن و کمر شود. این نوع آرتروز با استفاده از روش‌های درمانی مختلف قابل مدیریت و بهبود است؛ از جمله دارو، فیزیوتراپی و رعایت نکات مراقبتی. تشخیص زودهنگام و مدیریت به موقع و مناسب می‌تواند به افراد مبتلا کمک کند تا بتوانند علائم این بیماری را تا حد زیادی کنترل کنند و زندگی راحت‌تری داشته باشند.
علائم آرتروز ستون فقرات چیست؟
نشانه‌های مختلفی را می‌توان برای این عارضه برشمرد، اما یکی از علائم اصلی آرتروز ستون فقرات، درد است. درد آرتروز معمولاً از کمر شروع میشود و در مراحل اولیه بیماری، به شکل کمردرد صبحگاهی ناشی از بی‌حرکتی است. آرتروز ستون فقرات یک بیماری پیشرونده است و نشانه‌های آن هم با گذر زمان، بدتر می‌شوند. از دیگر علائم آرتروز ستون فقرات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- درد مفصلی
- خشکی مفاصل
- محدودیت حرکتی
- ضعف و بی‌حسی، یا گزگز کردن پاها
کمردرد ناشی از آرتروز ستون فقرات با صاف نشستن یا ایستادن، بدتر و معمولاً با دراز کشیدن بهتر میشود. آرتروز ستون فقرات در بعضی افراد، هیچ علامتی نخواهد داشت.
دلایل ابتلا به آرتروز ستون فقرات چیست؟
آرتروز ستون فقرات در نتیجه تخریب تدریجی غضروف اطراف مفصل کمر ایجاد میشود. دلیل قطعی این تخریب مشخص نیست، اما احتمال بروز آن در برخی مثل افراد با سابقه مصدومیت ستون فقرات، بالاتر است.
وقوع یک آسیب‌دیدگی در دوران جوانی می‌تواند منجر به سریع‌تر شدن شکستگی غضروف شود. چاقی را می‌توان به دلیل فشار اضافه‌ای که بر مفاصل ستون فقرات وارد می‌کند، یکی از دلایل اصلی ابتلا به آرتروز ستون فقرات دانست. از پارامترهای مؤثر دیگر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- افزایش سن
- زن بودن
- سابقه ابتلای اعضای خانواده به آرتروز ستون فقرات
- کار کردن در مشاغلی که فشار زیادی به ستون فقرات وارد می‌کنند.
- نقص مادرزادی مفصل یا غضروف
چه موقع به پزشک مراجعه کنم؟
در صورتی که با هر یک از علائم ذکر شده مواجه شدید، باید سریعاً به یک پزشک مراجعه کنید تا دلیل آن و روش درمان متناسب با آن مشخص شود.
تشخیص آرتروز ستون فقرات
فرایند تشخیص آرتروز ستون فقرات معمولاً شامل ترکیبی از بررسی سوابق پزشکی، معاینه و آزمایشات تشخیصی میشود. در ادامه به بعضی روش‌های رایج تشخیص آرتروز ستون فقرات اشاره شده است:
سوابق پزشکی
پزشک ابتدا نگاهی به سوابق پزشکیتان شامل زمان شروع، مدت بیماری، مشکلات و مصدومیت‌های قبلی و سابقه ابتلا به آرتروز ستون فقرات در خانواده می‌اندازد.
معاینات
از معاینات برای ارزیابی بازه حرکتی، انعطاف‌پذیری و هر نشانه‌ای از وجود درد، تورم یا بدشکلی در ستون فقرات استفاده میشود. پزشک شاید از آزمایشات وضعیت و عملکرد عصبی برای ارزیابی علائم عصبی استفاده کند.
تصویربرداری پزشکی
از روش‌های مختلف تصویربرداری پزشکی برای کمک به مشاهده ساختارهای ستون فقرات و تشخیص علائم آرتروز استفاده میشود. از جمله این آزمایش‌های تصویربرداری می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- تصویربرداری اشعه ایکس: با کمک تصاویر اشعه ایکس می‌توان تغییر در راستای ستون فقرات، تنگی فضای مفصلی، خار استخوانی و آرتروز را تشخیص داد.
- ام آر آی: ام آر آی، تصویر دقیقی از بافت نرم ستون فقرات مثل دیسک، رباط و اعصاب را در اختیار پزشک قرار می‌دهد. با کمک ام آر‌ای می‌توان تخریب دیسک، بیرون‌زدگی یا تنگی کانال نخاعی را تشخیص داد.
- سی تی اسکن: سی تی اسکن یک تصویر مقطعی از ستون فقرات را نشان می‌دهد که اطلاعات دقیقی درباره ساختار استخوان و ناهنجاری‌های مفصلی را در اختیار پزشک می‌گذارد.
آزمایشات دیگر
گاهی اوقات به آزمایشات دیگری برای تشخیص مشکل و ارزیابی شدت آرتروز ستون فقرات نیاز است. آزمایش خون برای بررسی دلایل التهاب یا صدمات مفصلی، و مطالعه هدایت عصبی برای ارزیابی عملکردی عصبی از جمله این آزمایشات هستند.
تشخیص افتراقی
تشخیص افتراقی عامل ایجاد کمردرد، بسیار متفاوت است و در نقاط مختلف بدن با هم متفاوت است. علت احتمالی در گردن می‌تواند از موارد زیر باشد:
- بیماری‌های روماتیسمی: فیبرومیالژیا، پلی‌میالژی روماتیکا، آرتریت روماتوئید، اسپوندیلیت آنکیلوزان، بیماری دژنراتیو مفصلی، بیماری هیپراستوز اسکلتی ایدیوپاتیک منتشر.
- آسیب‌دیدگی: شکستگی، در رفتن، آسیب‌دیدگی بافت نرم
- مشکلات موضعی: درد میوفاسیال، التهاب استخوان (استئومیلیت)، التهاب عفونی دیسک، آرتریت سپتیک (عفونت مفصلی)، کیست سینوویال، سندروم تورتیکولی (گردن کجی)
- مشکلات استخوانی: بیماری پاژه، استئومالاسی یا نرم استخوانی، پوکی استخوان، تومورهای متاستاتیک
- مشکلات عصبی: مننژیت، فلج مغزی، معلولیت عضلات گردنی
اکثر کمردردها علائم یکسانی دارند. کمردرد مکانیکی (اعمال فشار غیرعادی به کمر) را می‌توان رایج‌ترین دلیل این درد دانست و اگرچه فهرست کاملی از این دلایل وجود ندارد، اما از دلایل درد بخش قفسه سینه-کمر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- مکانیکی: وارد شدن فشار/کشیدگی کمر، بیماری دژنراتیو، دیسک کمر، تنگی نخاعی، شکستگی فشاری، اسپوندیلولیستزیس، شکستگی، بیماری مادرزادی
- غیرمکانیکی: نئوپلازی (تشکیل تومور)، بیماری شویرمان، بیماری پاژه
- بیماری‌های داخلی: بیماری‌های لگن (مثل افتادگی لگن)، بیماری کلیوی، آنوریسم آئورت، بیماری گوارشی
درمان
روش‌های اصلی درمان بیماری‌های آرتروز ستون فقرات، مثل اسپوندیلوز را روش‌های درمانی غیرجراحی تشکیل می‌دهند.
مصرف دارو
در اینجا فهرستی از داروهای مؤثر و رایج استفاده‌شده در درمان آرتروز ستون فقرات آورده شده است:
- داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID): این داروها مثل ایبوپروفن و ناپروکسن به کاهش درد، التهاب و خشکی همراه با آرتروز ستون فقرات کمک می‌کند.
- مسکن‌ها: می‌توان از داروهای مسکن بدون نسخه‌ای مثل استامینوفن برای کاهش درد خفیف با متوسط استفاده کرد.
- مسکن موضعی: کرم‌ها، پمادها و برچسب‌های حاوی داروهایی مثل لیدوکائین و کاپسایسین می‌توانند در نقش داروهای مسکن موضعی بر روی محلی که درد می‌کند استفاده شوند.
- کورتیکواستروئید: مصرف این داروهای ضدالتهاب به صورت خوراکی یا تزریقی در ناحیه دردناک یا بافت اطراف آن می‌تواند با کاهش درد و التهاب همراه شود.
- داروهای ضدروماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDها): گاهی اوقات، مصرف DMARDهایی مثل متوترکسات یا سولفاسالازین برای کاهش سرعت پیشروی آرتروز ستون فقرات و علی‌الخصوص در صورت وجود التهاب، تجویز میشود.
- اصلاح کننده پاسخ بیولوژیکی: این داروها مثل مسدودکننده فاکتور نکروز تومور (TNFهایی مثل اتانرسپت، آدالیمومب)، پروتئین خاص مؤثر در فرایند التهابی را هدف می‌گیرند و به این شکل، به کاهش نشانه‌ها و کاهش سرعت پیشروی بیماری کمک می‌کنند.
- شل کننده عضلانی: این داروها مثل سیکلوبنزاپرین یا باکلوفن برای شل کردن اسپاسم‌های عضلانی استفاده می‌شوند.
- مسکن مخدر: داروهای مسکن مخدر برای موارد شدید آرتروز ستون فقرات و به صورت کوتاه‌مدت برای بیمار تجویز میشود. اما امکان بروز اعتیاد یا عوارض جانبی این داروها باعث شده که تجویز آن‌ها معمولاً محتاطانه انجام شود.
تزریق اپیدورال
تزریق اپیدورال یک روش درمانی رایج برای کنترل درد همراه با آرتروز ستون فقرات است. از این روش برای رساندن مستقیم دارو به فضای اپیدورال و اطراف ریشه‌های عصب و نخاع استفاده میشود. داروهای استفاده شده در تزریق اپیدورال معمولاً شامل ترکیبی از کورتیکواستروئید و داروی بی‌حسی موضعی میشود و به کاهش درد کمک می‌کنند.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی و ورزش درمانی به ثبات ستون فقرات، افزایش استقامت و افزایش انعطاف‌پذیری کمک می‌کند. انجام فیزیوتراپی به ادامه زندگی و فعالیت‌های عادی کمک می‌کند. یوگا می‌تواند به بیماران در کنترل علائم آرتروز ستون فقرات کمک کند. مدیریت وزن در فرایند کنترل موثر آرتروز ستون فقرات از اهمیت بسیاری برخوردار است. بعضی از حرکات انجام شده در طول فیزیوتراپی عبارتند از:
این حرکت را به شکل زیر انجام دهید:
- به پشت بخوابید و زانوهایتان را خم کنید.
- عضلات شکم‌تان را سفت کنید؛ به شکلی که نافتان به سمت ستون فقراتتان کشیده شود.
- در این حالت باید فشار کمرتان بر زمین و حرکت باسن و لگن به عقب را حس کنید.
- همین حالت را در عین ادامه تنفس، به مدت 6 ثانیه حفظ کنید.
- این حرکت را 8 تا 12 مرتبه تکرار کنید.
این حرکت را به شکل زیر انجام دهید:
- دست‌ها و پاهای خود را مانند تصویر روی زمین قرار دهید.
- سر و گردنتان را شل کنید و تا پایین بکشید؛ پشتتان را گرد کنید تا کشیدگی خوبی را در بالا، وسط و پایین کمرتان حس کنید. همین کشیدگی را تا جایی که می‌توانید، حدود 15 تا 30 ثانیه، حفظ کنید.
- به حالت اولیه خود، یعنی پشت صاف و قرارگیری روی دستان و زانوها، برگردید.
- در این حالت شکم‌تان را به سمت زمین و باسنتان را به سمت سقف بکشید.
- در این حالت به مدت 15 تا 30 ثانیه بمانید.
- این کار را 2 تا 4 مرتبه تکرار کنید.
یکی دیگر از روش‌های نسبتاً مؤثر در درمان آرتروز ستون فقرات، درمان دستی یا منوال تراپی است. اعمال فشار مناسب بر ناحیه دردناک توسط یک فیزیوتراپ ماهر یا متخصص کایروپراکتیک، به بهبود بازه حرکتی و کاهش درد کمک می‌کند. از روش‌های درمان دستی می‌توان به ماساژ، حرکات مفصلی و منیپولیشن ستون فقرات اشاره کرد. درمان دستی با هدف بهبود عملکردی، کاهش درد و خشکی، و افزایش انعطاف و بازه حرکتی ناحیه مشکل‌دار انجام میشود. اما درمان دستی باید تنها توسط متخصصان واجد شرایط انجام شود و نباید آن را همراه با درمان‌های دیگری مثل ورزش یا مصرف دارو انجام داد.
تحریک الکتریکی عصبی از طریق پوست (TENS) شکلی از الکتروتراپی است که از آن برای کمک به درمان درد ناشی از آرتروز ستون فقرات استفاده میشود. در روش TENS، الکترودهایی بر روی پوست ناحیه دردناک نصب میشود. جریان الکتریکی به مسدود شدن سیگنال‌های درد و بهبود آزادسازی اندورفین (یک مسکن طبیعی بدن) کمک می‌کند. برای کنترل درد و بهبود عملکردی در افراد مبتلا به آرتروز ستون فقرات، می‌توان از TENS در کنار فیزیوتراپی استفاده کرد. اما استفاده از TENS تنها در صورت انجام آن توسط یک متخصص، قابل قبول است.
درمان با اولتراسوند هم از زیرشاخه‌های فیزیوتراپی است که در آن از امواج صوتی برای تولید گرما و بهبود روند درمانی ناحیه دردناک و همچنین به عنوان بخشی از طرح درمان آرتروز ستون فقرات (OA) استفاده میشود. روند درمان با اولتراسوند به شکل تأثیرگذاری روی بهبود گردش جریان خون و افزایش تولید کلاژن در محل درمان و نتیجتاً کمک به کاهش درد و سفتی این نقطه است.
در روش لیزر درمانی از نور لیزر با انرژی پایین برای تحریک فرایند ترمیمی بدن و کاهش التهاب استفاده میشود. اگرچه مطالعاتی روی کاربرد لیزر درمانی روی آرتروز وجود دارد، اما هنوز شواهد مختص اثرگذاری لیزر درمانی روی آرتروز ستون فقرات محدود است. کاهش درد و بهبود عملکرد در بیماران مبتلا به انواع آرتروز، لیزر درمانی را به یکی از گزینه‌های مؤثر در درمان آرتروز ستون فقرات تبدیل می‌کند. باید قبل از انجام درمان، درباره مزایا و عوارض جانبی احتمالی لیزر درمانی با یک پزشک متخصص مشورت کنید.
وسایل کمکی می‌تواند در کاهش درد و بهبود حرکتی افراد مبتلا به آرتروز ستون فقرات (OA) مؤثر باشند. از مثال‌های وسایل کمکی مؤثر بر آرتروز ستون فقرات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- عصا: عصا در کاهش وزن و فشار وارد بر مفاصل بیمار مؤثر است.
- آتل: کمربند یا گردن‌بند می‌تواند در حکم تکیه‌گاهی برای افزایش ثبات ستون فقرات و کمک به کاهش درد باشد.
- ارتوز: ارتوزها می‌توانند به صورت ابزارهای سفارشی باشند که داخل کفش قرار می‌گیرند و از اعمال فشار بر ستون فقرات در هنگام ایستادن یا پیاده‌روی جلوگیری می‌کنند.
- صندلی کمکی: صندلی کمکی می‌تواند به فرد در نشستن و ایستادن کمک کند و فشار وارد بر ستون فقرات را کاهش دهد.
- ابزارهای کمکی برای زندگی روزمره: ابزارهایی مثل پنجه (برای برداشتن اجسام) به افراد مبتلا به آرتروز ستون فقرات کمکی می‌کنند تا کارهای روزمره خود را با فشار کمتری انجام دهند.
در صورتی که اسپوندیلوز به مشکلات جدی و شدیدی مثل تنگی کانال نخاعی و نقایص نورولوژیکی مثل ضعف و بی‌حسی عضلانی منجر نشود، از جراحی برای درمان آن استفاده نمی‌شود. انجام جراحی برای حالتی که روش‌های درمان غیرجراحی مثل فیزیوتراپی و مصرف دارو در کاهش یا از بین بردن درد مؤثر نباشند و این درد، عملکرد روزمره فرد را تحت تأثیر قرار دهد، یک گزینه درمانی محسوب میشود. در جراحی هم مثل هر درمان دیگری باید سن بیمار، وضعیت سلامت او و مشکلات دیگر را در نظر گرفت.
کنترل علائم با تغییر در سبک زندگی
تغییر سبک زندگی به سوی یک زندگی سالم، زندگی را با وجود ابتلا به آرتروز ستون فقرات ساده می‌کند. یک رژیم غذایی سالم و کنترل وزن در بازه ایدئال به بهبود علائم و کاهش فشار وارد بر ستون فقرات کمک می‌کند. بعضی گزینه‌های مناسب برای یک رژیم غذایی سالم عبارت‌اند از: ماهی چرب، روغن زیتون، خانواده توت‌ها، سیر و پیاز و چای سبز. حداقل 30 دقیقه ورزش سبک در روز (سه مرتبه در هفته) نیز می‌تواند در کنار رژیم غذایی سالم، مؤثر باشد. ورزش باعث تقویت مفاصل و بهبود بازه حرکتی فرد میشود. از مزایای دیگر یک روتین ورزشی می‌توان به حال بهتر، قلب قوی‌تر و افزایش گردش جریان خون اشاره کرد. هرچه فعالیتتان بیشتر باشد، انجام بدون درد کارهای روزانه برایتان ساده‌تر خواهد شد. با پزشکتان درباره ورزش‌های ایمنی که می‌توانید انجام دهید صحبت کنید. از جمله گزینه‌های ورزشی می‌توان به پیاده‌روی، شنا، حرکات هوازی، یوگا، پیلاتس، تای‌چی و تمرینات استقامتی اشاره کرد.
عوارض و خطرات ناشی از آرتروز ستون فقرات
عدم درمان آرتروز ستون فقرات می‌تواند به پیشروی آن تا جایی منجر شود که تنگی کانال نخاعی و فشردگی اعصاب نخاعی و نخاع را به همراه بیاورد. در این صورت به درمان‌های تهاجمی‌تر و حتی جراحی نیاز خواهد بود. بعضی از عوارض و خطرات ناشی از آرتروز ستون فقرات در اینجا آورده شده است:
- افزایش درد: تنگی کانال نخاعی می‌تواند درد مزمنی در ستون فقرات ایجاد کند. عدم درمان این درد به معنای شدیدتر و ادامه‌دار شدن آن، و نتیجتاً تحت تأثیر قرار گرفتن کیفیت زندگی است.
- صدمات عصبی: تنگی کانال نخاعی می‌تواند فشار بیشتری بر نخاع و اعصاب وارد کند. فشردگی طولانی‌مدت اعصاب می‌تواند صدمات عصبی و علائمی مثل بی‌حسی، ضعف و ناهماهنگی دست‌ها و پاها، و بخش‌های دیگر بدن را به همراه بیاورد.
- فقدان عملکردی: پیشروی تنگی کانال نخاعی می‌تواند عملکرد اعصاب را مختلف و منجر به محدودیت‌های عملکردی شود. فعالیت‌هایی مثل پیاده‌روی، ایستادن یا حفظ تعادل در این حالت، بسیار دشوار میشود.
- کاهش کیفیت زندگی: عدم درمان تنگی کانال نخاعی می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی فرد بگذارد. درد مزمن، کاهش تحرک و محدودیت‌های عملکردی می‌تواند سلامت جسمانی و روانی فرد را متأثر نموده و مشارکت او در فعالیت‌های روزمره، کار یا تفریحاتش را محدود نماید.
- افزایش احتمال افتادن: تنگی کانال نخاعی می‌تواند با عوارضی مثل ضعف، بی‌حسی یا تغییر احساسات فرد نسبت به پاهایش و نتیجتاً افزایش احتمال افتادن و صدمات همراه با آن همراه شود.
- بی‌اختیاری ادرار و مدفوع: در مواردی، تنگی کانال نخاعی شدید می‌تواند با فشردگی اعصاب مسئول کنترل عملکرد مثانه و روده همراه شود. عدم درمان این مشکل می‌تواند خودش را به شکل بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع نشان دهد.
- آسیب عصبی دائمی: فشردگی طولانی‌مدت اعصاب و عدم درمان آن می‌تواند منجر به صدمات عصبی بی‌بازگشتی شود. این صدمات در مواردی می‌تواند دائمی باشد و نقایص عصبی طولانی‌مدتی را به همراه بیاورد.
چشم‌انداز درمان
تشخیص آرتروز ستون فقرات با توجه به فاکتورهای مختلفی مثل شدت مشکل، ویژگی‌های بیمار و اثرگذاری درمان تعیین میشود. بعضی از نکات کلیدی در تشخیص آرتروز ستون فقرات عبارت‌اند از:
- مشکلات مزمن: آرتروز ستون فقرات یک مشکل مزمن و دژنراتیو است که با گذر زمان بدتر میشود. کنترل علائم و کاهش سرعت پیشروی بیماری از درمان کامل آن اهمیت بیشتری دارد.
- کنترل علائم آرتروز ستون فقرات: از اهداف اصلی درمان آرتروز ستون فقرات می‌توان به کاهش درد، بهبود توان حرکتی و افزایش کیفیت زندگی اشاره کرد. افراد بسیاری با درمان مناسب می‌توانند بخش زیادی از دردشان را کاسته و قدرت عملکردی خود را افزایش دهند.
- اقدامات پیشگیرانه: داشتن یک برنامه طولانی‌مدت شامل جلسات ویزیت دوره‌ای، کنترل نشانه‌ها و اعمال تغییرات در طرح درمان به بهینه‌سازی چشم انداز درمان و کیفیت بالاتر زندگی فرد کمک می‌کند.
سؤالات متداول
آیا انجام جراحی برای درمان آرتروز ستون فقرات ضروری است؟
از جراحی معمولاً برای موارد شدید آرتروز ستون فقرات که واکنش مثبتی به درمان‌های دیگر نداشته، استفاده میشود و می‌تواند شامل روش‌هایی مثل فیوژن ستون فقرات یا جراحی دکامپرشن شود.
آیا امکان درمان آرتروز ستون فقرات وجود دارد؟
هیچ درمان قطعی برای آرتروز ستون فقرات وجود ندارد، اما روش‌های درمانی به کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی کمک می‌کنند.
تفاوت آرتروز ستون فقرات با آرتریت روماتوئید چیست؟
آرتریت روماتوئید و آرتروز ستون فقرات، دو نوع مختلف از آرتروز هستند که ستون فقرات را متأثر می‌کنند. آرتروز ستون فقرات یک مشکل دژنراتیو است که عمدتاً مفاصل و غضروف را درگیر می‌کند، در حالی که آرتریت روماتوئید یک اختلال خودایمنی است که التهاب و آسیب مفاصل را به همراه می‌آورد.
آیا بارداری می‌تواند روی علائم آرتروز ستون فقرات را بدتر کند؟
بارداری می‌تواند اثرات مختلفی روی علائم آرتروز ستون فقرات داشته باشد. بعضی زنان با کاهش درد ناشی از تغییرات هورمونی و بعضی دیگر با افزایش درد ناشی از افزایش فشار وارد بر ستون فقرات مواجه می‌شوند.
آیا آرتروز ستون فقرات به معلولیت منجر میشود؟
اگرچه آرتروز ستون فقرات می‌تواند با علائمی مثل درد و ضعف همراه شود، اما معمولاً منجر به بروز معلولیت نمی‌شود.
دوره ریکاوری بعد از جراحی آرتروز ستون فقرات چقدر طول می‌کشد؟
طول دوره ریکاوری به نوع جراحی و شرایط سلامتی فرد بستگی دارد. به طور کلی، ریکاوری کامل بعد از جراحی آرتروز ستون فقرات می‌تواند تا چند ماه هم طول بکشد. شاید فیزیوتراپی و توانبخشی هم برای بازیابی قدرت و توان حرکتی لازم باشد.
چه ویتامین‌هایی برای آرتروز ستون فقرات مناسب هستند؟
ویتامین D و K بر استحکام استخوان و ویتامین K همچنین بر تقویت ساختار غضروفی مؤثر هستند. تأمین این مواد می‌تواند به کنترل علائم آرتروز ستون فقرات کمک کند.
تفاوت آرتروز ستون فقرات با انواع دیگر آرتروز چیست؟
آرتروز ستون فقرات بر خلاف آرتروزهای التهابی مثل آرتریت روماتوئید، یک مشکل دژنراتیو ناشی از فرایند پیری و فشار مکانیکی وارد بر ستون فقرات است.
آیا کاهش وزن به کاهش نشانه‌های آرتروز ستون فقرات کمک می‌کند؟
بله، کاهش وزن به کاهش فشار وارد بر ستون فقرات و کاهش نشانه‌ها و سرعت پیشروی آرتروز ستون فقرات کمک می‌کند.
آیا استرس باعث بدتر شدن علائم آرتروز ستون فقرات میشود؟
اگرچه استرس تأثیر مستقیمی روی آرتروز ستون فقرات ندارد، اما با تنش عضلانی، افزایش درک فرد از درد و تأثیر بر روی سلامت فرد می‌تواند باعث بدتر شدن نشانه‌های آن شود. روش‌های کنترل استرس می‌تواند به کنترل علائم آرتروز ستون فقرات کمک کند.
آرتروز ستون فقرات در چه سنی رایج‌تر است؟
بروز آرتروز ستون فقرات در مردان معمولاً در افراد 45 ساله و کمتر، اما در زنان معمولاً در سنین بیش از 50 سال رخ می‌دهد (منبع).
چند درصد از افراد بالای 65 سال با نشانه‌های آرتروز، حداقل در یکی از مفاصلشان، مواجه هستند؟
تصاویر اشعه ایکس 50 درصد از افراد بالای 65 سال، وجود آرتروز در حداقل یکی از مفاصلشان را نشان می‌دهد.
آرتروز ستون فقرات در مردان شایع‌تر است یا زنان؟
به طور کلی می‌توان گفت که احتمال ابتلا به آرتروز ستون فقرات در زنان بیشتر از مردان است.
