عارضه آرنج تنیس بازان، وضعیتی است که باعث ایجاد درد، در ناحیه آرنج می‌شود. این عارضه، اغلب در اثر استفاده بیش از حد، یا حرکات مکرر عضلات ساعد و در نزدیکی مفصل آرنج، رخ می‌دهد. شما ممکن است که در قسمت بیرونی آرنج، احساس درد داشته باشید و این درد، ممکن است هنگام بلند کردن اشیا و یا خم کردن دست، گرفتن اجسام کوچک مانند خودکار و یا چرخاندن ساعد، در زمان چرخاندن دستگیره در، یا باز کردن شیشه، به سمت پایین ساعد، انتشار یابد. همچنین ممکن است که باز کردن کامل دست، برای شما دشوار شود.
آرنج تنیس بازان یا تنیس البو چیست؟
بیماری اپی کندیلیت جانبی که معمولا به عنوان عارضه آرنج تنیس بازان شناخته می‌شود، تورم تاندون‌هایی است که مچ دست شما را از کف دست، به سمت عقب، خم می‌کند. تاندون، طناب محکمی از بافت است که ماهیچه‌ها را به استخوان‌ها متصل می‌نماید. به احتمال زیاد، تاندون درگیر در عارضه آرنج تنیس بازان، اکستنسور کارپی رادیالیس برویس، نامیده می‌شود. آرنج تنیس بازان، معمولا هم در مردان و هم زنان بین سنین ۳۰ تا ۵۰ سال، مشاهده می‌شود.
علائم آرنج تنیس باز
علائم عارضه آرنج تنیس بازان شامل درد و حساسیت در برآمدگی استخوانی در قسمت بیرونی آرنج است. این برآمدگی، محل اتصال تاندون‌های آسیب دیده، به استخوان است. این درد، همچنین ممکن است به قسمت فوقانی و یا تحتانی بازو نیز، انتشار یابد. اگرچه آرنج آسیب دیده است، اما احتمالاً، هنگام انجام کار با دست‌هایتان به خود، آسیب رسانده‌اید.
آرنج تنیس بازان، بیشترین درد را در موارد زیر ایجاد می‌کند:
- بلند کردن اشیاء
- دست خود را مشت کنید یا چیزی را بگیرید؛ مانند راکت تنیس.
- دری را باز کنید و یا دست بدهید.
- دست خود را بالا بیاورید و یا مچ خود را صاف کنید.
- عارضه آرنج تنیس بازان، مشابه بیماری دیگری به نام آرنج گلف باز است که تاندون‌های داخل آرنج را درگیر می‌نماید.
علت ایجاد آرنج تنیس بازان
آرنج تنیس بازان، همانطور که از نامش پیداست، اغلب در اثر ضربه راکت تنیس به توپ در حالت بک هند، ایجاد می‌گردد. ماهیچه‌های ساعد شما، که به قسمت بیرونی آرنج شما متصل می‌شوند، ممکن است در اثر فشار بیش از حد، دچار درد شوند. هنگام انجام یک ضربه بک هند، در تنیس، تاندون‌هایی که روی انتهای آرنج ما قرار دارند، ممکن است آسیب ببینند. بیماری آرنج تنیس بازان، ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:
- ضربه برگشتی نادرست
- ضعف عضلات شانه و مچ دست
- استفاده از راکت تنیس که خیلی محکم یا خیلی کوتاه است.
- سایر ورزش‌های راکتی، مانند راکت بال و یا اسکواش
- ضربه زدن به توپ از مرکز راکت و یا ضربه زدن به توپ‌های سنگین و خیس
البته، بسیاری از افرادی که به بیماری آرنج تنیس بازان، دچار شده‌اند، تنیس باز نیستند. این مشکل، می‌تواند در اثر حرکات تکراری نیز ایجاد شده باشد. سایر علل ایجاد آرنج تنیس بازان عبارتند از:
- نقاشی با قلم مو یا غلتک
- کار با اره زنجیری
- استفاده مکرر، از سایر ابزا‌رهای دستی به طور مداوم
- استفاده از حرکات مکرر دست، در مشاغل مختلف مانند قصابی، نوازندگی، دندانپزشکی و نجاری
عواملی که ریسک ابتلا به عارضه آرنج تنیس بازان را افزایش می‌دهد.
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به عارضه آرنج تنیس بازان را افزایش دهند عبارتند از:
- سن: با اینکه بیماری آرنج تنیس بازان، افراد را در تمام سنین، تحت تاثیر قرار می‌دهد، بیشتر در بزرگسالان بین ۳۰ تا ۵۰ سال، شایع است.
- شغل: افرادی که مشاغلی دارند که شامل حرکات مکرر مچ دست و بازو می‌شود، بیشتر در معرض ابتلا به عارضه آرنج تنیس بازان هستند. به عنوان مثال می‌توان به لوله کش، نقاش، نجار، قصاب و آشپز اشاره نمود.
- ورزش‌های خاص: شرکت کردن در ورزش‌های راکتی، خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان را افزایش می‌دهد، به خصوص اگر از تکنیک ضربه‌های ضعیف، استفاده کنید.
تشخیص عارضه آرنج تنیس بازان یا تنیس البو
پزشک، فاکتورهای زیادی را برای تشخیص در نظر می‌گیرد. این فاکتور‌ها، شامل نحوه ایجاد علائم شما، یعنی عوامل خطر شغلی و انجام ورزش‌های تفریحی است.
پزشک، در مورد اینکه چه فعالیت‌هایی باعث ایجاد علائم در شما می‌شوند و در کجای دست خود، علائم را حس می‌کنید، با شما صحبت خواهد کرد. اگر قبلا آرنج شما آسیب دیده است، حتما به پزشک خود اطلاع دهید. اگر سابقه آرتریت روماتوئید و یا بیماری عصبی دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.
در طول معاینه، پزشک از انجام انواع آزمایشات، برای تشخیص دقیق استفاده می‌کند. برای مثال، پزشک ممکن است از شما بخواهد که سعی کنید مچ دست و انگشتان خود را در برابر مقاومت با بازوی کاملاً راست، صاف کنید تا ببیند آیا این کار، باعث ایجاد درد می‌شود یا خیر. اگر نتیجه آزمایشات مثبت باشد، پزشک متوجه می‌شود که این عضلات ممکن است آسیب دیده باشند.
آزمایش‌های تشخیصی
پزشک شما ممکن است که آزمایش‌های دیگری را نیز برای رد کردن سایر بیماری‌ها، توصیه کند.
- تصویر برداری با اشعه ایکس: اشعه ایکس، تصاویر واضحی از ساختارهای متراکمی مانند استخوان، ارائه می‌دهد. این تصاویر، برای رد کردن، وجود آرتروز آرنج، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
- اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): اسکن MRI، تصاویری از بافت‌های نرم بدن، از جمله ماهیچه‌ها و تاندون‌ها را ارائه می‌دهد. انجام اسکن MRI، ممکن است برای تعیین میزان آسیب در تاندون و یا رد کردن سایر آسیب‌ها، درخواست شود. اگر پزشک، احتمال بدهد که علائم شما ممکن است مربوط به یک گردن درد و یا مشکل در گردن باشد، ممکن است اسکن MRI، از گردن را درخواست کند تا ببیند آیا فتق دیسک یا آثار آرتروز، در گردن شما وجود دارد یا خیر؛ زیرا هر دوی این عوارض می‌توانند باعث درد بازو شوند.
- الکترومیوگرافی (EMG): پزشک ممکن است برای رد کردن احتمال فشرده شدن اعصاب، آزمایش EMG را تجویز کند. بسیاری از اعصاب، در اطراف آرنج، وجود دارند و علائم فشردگی عصب، مشابه علائم آرنج تنیس بازان است.
درمان آرنج تنیس باز
درمان‌های غیرجراحی بسیاری برای بیماری آرنج تنیس باز وجود دارد. با این وجود، در موارد نادری ممکن است که نیاز به جراحی داشته باشد.
استراحت کردن
اولین قدم برای بهبودی، این است که به بازوی خود استراحت کافی بدهید. این بدان معنی است که شما مجبور خواهید بود، شرکت در ورزش، فعالیت‌های سنگین کاری و سایر فعالیت‌هایی که باعث علائم دردناک می‌شوند را برای چند هفته متوقف کنید و یا کاهش دهید.
استفاده از داروهای غیراستروئیدی
استفاده از استامینوفن و یا داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و یا ناپروکسن، ممکن است برای کمک به کاهش درد و تورم، مفید باشد.
فیزیوتراپی و درمان‌های فیزیکی
انجام تمرینات خاص برای تقویت عضلات ساعد، مفید است. درمانگر شما، همچنین ممکن است اولتراسوند، ماساژ با یخ و یا تکنیک‌های تحریک عضلانی را برای بهبود ترمیم عضلات انجام دهد.
استفاده از بریس‌ها و آرنج بند‌های مخصوص
استفاده از یک بریس، درقسمت وسطی پشت ساعد نیز ممکن است به تسکین علائم آرنج تنیس بازان، کمک کند. این کار، می‌تواند علائم بیماری را با استراحت دادن به عضلات و تاندون‌ها کاهش دهد.
تزریق استروئید
استروئیدها، مانند کورتیزون، داروهای ضد التهابی بسیار موثری هستند. پزشک، ممکن است تصمیم بگیرد که برای تسکین درد شما، در ناحیه دردناک اطراف اپی کندیل جانبی دست، یک داروی استروئیدی، تزریق کند.
پی آر پی
تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)، یک درمان بیولوژیکی است که برای بهبود دوباره بافت‌ها، انجام می‌شود. این عمل، شامل گرفتن نمونه کوچکی از خون از بازو و سانتریفیوژ کردن آن (چرخاندن آن)، برای به دست آوردن پلاکت‌ها از خون است. پلاکت‌ها به دلیل غلظت بالای فاکتورهای رشد شناخته شده‌اند و به ناحیه آسیب دیده تزریق می‌شوند. در حالی که بعضی از مطالعات، در مورد اثربخشی PRP بی‌نتیجه بوده‌اند، برخی دیگر نتایج امیدوارکننده‌ای را نشان داده‌اند.
درمان با شاک ویو
درمان شاک ویو، امواج صوتی را به آرنج می‌فرستد. این امواج صوتی، باعث ایجاد میکروتروما می‌شود که فرآیندهای طبیعی بهبود یافتن بدن را ارتقا می‌دهد. درمان با شاک ویو، توسط بسیاری از پزشکان، یک درمان تجربی در نظر گرفته می‌شود؛ اما بعضی منابع نشان می‌دهند که می‌تواند موثر باشد.
درمان با لیزر سرد
لیزر درمانی برای درمان آرنج تنیس بازان روشی است که به طور فزاینده‌ای رایج می‌باشد. لیزر درمانی، از یک موج لیزر پزشکی، با طول موج‌های خاص نور استفاده می‌کند و بافت‌های آسیب دیده یا صدمه دیده زیر پوست را بدون گرم کردن یا آسیب رساندن به پوست و بافت‌های اطراف، درمان می‌کند. این درمان، از چند جهت مفید است:
- این درمان غیر تهاجمی را می‌توان بلافاصله پس از آسیب، بدون نیاز به صبر کردن، برای کاهش تورم، انجام داد.
- لیزر درمانی، دارای اثر ضد التهابی قوی است؛ و درد را کاهش داده و یا از بین می‌برد.
- می‌تواند با افزایش گردش خون در ناحیه دردناک، خارج کردن پروتئین‌های التهابی و وارد کردن مواد مغذی جدید و بهبود جریان خون، روند بهبودی را تسریع بخشد.
- این درمان، بدون درد است؛ و برای تمام سنین مناسب می‌باشد.
- به سرعت دامنه حرکت طبیعی اطراف مفصل را بهبود می‌بخشد.
درمان با اولتراپی
درد تاندون مدت‌هاست با صوت مرتبط بوده است؛ معمولاً صدای فریاد بیمار از درد یا شکایت کردن، هنگام استفاده از تاندون آسیب دیده رایج است. با این حال، اکنون از صوت برای درمان راحت‌تر درد مزمن تاندون و بهبود سریعتر استفاده می‌شود.
بیمارانی که از درد مزمن تاندون رنج می‌برند، اکنون یک گزینه درمانی کم تهاجمی دارند که از امواج صوتی با فرکانس بالا یا اولتراسوند، برای برداشتن بافت آسیب دیده و زخمی که باعث درد تاندون می‌شود، استفاده می‌کند. بنابراین، اولتراپی تأثیر بسیار مثبتی بر وضعیت آرنج تنیس بازان دارد.
درمان با طب سوزنی
درمان با طب سوزنی نشان داده شده است که برای کمک به تسکین قابل توجه درد، برای آرنج تنیس بازان، مفید است. درمان طب سوزنی، می‌تواند به کاهش التهاب و بهبود جریان خون در نواحی آسیب‌دیده برای کمک و تسریع بهبودی انواع مختلف تاندونیت، کمک کند.
جراحی باز
اگر علائم شما از ۶ تا ۱۲ ماه پس از درمان‌های غیرجراحی بهبود نیافت، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. اکثر روش‌های جراحی برای عارضه آرنج تنیس بازان، شامل برداشتن عضله آسیب دیده و اتصال مجدد ماهیچه سالم به استخوان است. این عمل، شامل ایجاد یک برش بر روی آرنج است. این جراحی باز، معمولا به صورت سرپایی انجام می‌شود و به ندرت، نیاز به یک شب اقامت در بیمارستان دارد.
جراحی آرتروسکوپی
بیماری آرنج تنیس بازان را می‌توان با استفاده از ابزار مینیاتوری و برش‌های کوچک، ترمیم کرد. مانند جراحی باز، این هم یک روش سرپایی است.
سؤالات متداول
اگر آرنج تنیس بازان درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟
در صورت درمان نشدن، عارضه آرنج تنیس بازان، ممکن است مزمن شود و ناراحتی ناشی از آن ماه‌ها یا حتی سال‌ها طول بکشد؛ به خصوص اگر به حرکات تکراری که باعث ایجاد مشکل شده است، ادامه دهید. همچنین ممکن است که عصب، در ساعد گیر بیفتد، به همین دلیل مراجعه به متخصص برای تشخیص دقیق و درمان مناسب ضروری است.
آیا باید آرنج تنیس بازان را ماساژ داد؟
ماساژ بافت عمیق ساعد، روشی بسیار موثر برای تسکین درد ناشی از آرنج تنیس بازان است و بهبود با ماساژ، بسیار سریعتر از بهبودی با استراحت، به تنهایی خواهد بود. ماساژ بافت عمیق، گردش خون را بهبود می‌بخشد و با ترکیب آن با فریکشن تراپی تاندون‌های مفصل آرنج، نتایج مثبتی مشاهده می‌شود.
با وجود بیماری آرنج تنیس بازان از چه چیزهایی باید اجتناب کنید؟
بیش از حد، از مچ دست و آرنج، استفاده نکنید؛ و از قسمت‌های دیگر دست، بیشتر استفاده نمائید. این کار، به وارد شدن فشار بر روی عضلات بزرگتر شانه کمک می‌کند. اگر ورزش‌هایی را انجام می‌دهید که شامل حرکات تکراری مانند تنیس یا اسکواش است، این کار، به شما کمک می‌کند تا تکنیک خود را تغییر دهید و یا بهبود بخشید.
آیا آرنج تنیس بازان شبیه آرتروز است؟
خیر. اگرچه هر دو عارضه، شامل التهاب هستند، آرتروز، التهاب مفصل است و آرنج تنیس بازان، التهاب تاندون است، داشتن یکی از این عوارض، بطور مستقیم، باعث ایجاد دیگری نمی‌شود. گفته می‌شود که، این دو عارضه، گاهی اوقات همپوشانی دارند.
آیا بهتر است در صورت ابتلا به آرنج تنیس بازان، دست خود را صاف نگه دارید، یا خم کنید؟
برای جلوگیری از وارد شدن فشار، به آرنج، در هنگام بهبودی از بیماری آرنج تنیس بازان، باید به پشت بخوابید و سعی کنید بازوهای خود را در وضعیت صاف تر و طبیعی‌تری قرار دهید. برای این کار، هر بازو را روی بالش‌هایی در دو طرف خود، قرار دهید.
چه ورزش‌هایی، آرنج تنیس بازان را بدتر می‌کنند؟
- چین آپ، پوش‌آپ و پرس نیمکت: همه این حرکات به مفاصل آرنج شما فشار وارد می‌کند و می‌تواند منجر به تحریک بیشتر تاندون‌های جانبی آرنج شما شود.
- تمرینات مچ دست: بهتر است از هر گونه تمرین مچ دست، به خصوص چرخاندن ساعد با دمبل یا اکستنشن هالتر، خودداری کنید.
آیا آرنج بند، در عارضه آرنج تنیس بازان کمک می‌کند؟
یکی از مهمترین مزایای آرنج بند‌ها، مزایای چند وجهی آنها، به ویژه برای آرنج تنیس بازان است. از افزایش گردش خون گرفته تا حمایت بیشتر و کاهش تنش و فشار، و طیف وسیعی از مزایا، که برای تنیس بازان وجود دارد.
